O mnie (i mojej misji)

Jeszcze jestem w Polsce i wyjadę za rok, ponieważ chcę najpierw skończyć jeden etap edukacji, a później przez rok żyć amerykańskim życiem jako exchange student :) W przyszłości również chciałabym tam mieszkać, ale zobaczymy jeszcze jak to wyjdzie. W każdym razie, jestem strasznie zafascynowana tym krajem, a tym bardziej językiem!

Cześć,
hmm...moja historia jest taka, jak większości osób tutaj czyli lata nauki, dobre oceny i zero umiejętności w realu...nawet zamówienie napoju (jedno słowo:) w samolocie skończyło się porażką. Teraz coraz częściej czuję się jak dzikus a to w ogóle do mnie nie pasuje, jestem otwarta do ludzi, radosna i lubię nowe miejsca. Postanowiłam tym razem bez żadnych wymówek zabrać się za naukę. Na pierwszy ogień poszła książka "Nasz człowiek w Hawanie". Książka okazała się trudna i idzie mi wolno ale robię postępy. Dam znać jak się z nią uporam.
Na zakończenie mogę powiedzieć, że ruszyłam na przód dzięki Tobie, więc dziękuję. Pozdrawiam
Kamila

Witam :)
David, pokróce opisałem Ci w mailu, jak to wygląda z mojej strony, lecz spróbuję tutaj co nieco oficjalnie napisać ;)

W szkole języka angielskiego praktycznie wcale się nie uczyłem. W szkole podstawowej rosyjski, technikum - niemiecki (matura), na studiach głównie niemiecki, angielski "na odczepnego", do tego łacina, trochę greki. Mój główny (i jedyny do pewnego momentu) kontakt z językiem angielskim to komputer - sam system operacyjny, różne programy i gry (po angielsku, więc siłą rzeczy chcąc nie chcąc czegoś się uczyło), do tego filmy z napisami oraz piosenki. Jeśli chodzi o piosenki - zawsze lubiłem wiedzieć, o czym są, więc jeśli spodobała mi się jakaś - szukałem tekstu w oryginale oraz tłumaczeń, lecz gdy zobaczyłem co niektóre tłumaczenia, to postanowiłem sam sobie tłumaczyć. Jakiś internetowy słownik, tłumacz, i jakoś to szło. Następnie przyszedł czas - zatrudnienie w pewnej korporacji, w której (bynajmniej przez pierwsze 3 lata) język angielski był językiem oficjalnym (mimo iż w Polsce), wszelkie raporty, dokumentacje i korespondencja służbowa - po angielsku. Do tego bezpośrednie rozmowy z pracownikami z innych krajów - również po angielsku. W międzyczasie odwiedziłem Irlandię i Anglię, w Chorwacji jednak angielski nie bardzo się przydał, bo ludzie bardziej rozumieli, jak mówiło się do nich po polsku, niż po angielsku. I tak jakoś się rozkręciłem ;) Od pewnego momentu staram się jak najwięcej używać języka angielskiego - staram się czytać różne artykuły w Internecie po angielsku, odwiedzam oficjalne strony miejsc, które mnie interesują (czyli też anglojęzyczne), często włączam sobie radio BBC online, i słucham wiadomości po angielsku. Ostatnio koleżanka z pracy pożyczyła mi książkę - kryminał ;) Póki co - jeszcze nie miałem czasu się za nią wziąć. Poza tym staram się pisać ze znajomymi z różnych krajów (w większości poznanych w pracy), właśnie po pangielsku.
Dlaczego język angielski? Poniekąd życie samo do tego zmusza. Jakoś tak się utarło, że jest to język międzynarodowy. Jako że lubię podróżować, to wypadałoby umieć dogadać się w każdym miejscu i w każdej sytuacji. A sam po sobie zauważyłem, że jednak znajomość języka angielskiego jest bardzo przydatna we współczesnym świecie :) Swobodne poruszanie się po różnych krajach, wyszukiwanie potrzebnych informacji w necie, czy chociażby swobodne oglądanie filmów :)

David, na razie na tym zakończę ;) Wymieniliśmy się swoim zdaniem na temat metod nauki języków, w zupełności się zgadzamy :) Dlatego teraz już nie bęę poruszał tego tematu, bo i tak już się rozpisałem tak, że pewnie nikomu nie będzie się chciało tyle czytać ;) Więc ten temat poruszę innym razem, ok? :)
Krótko tylko zaznaczę, że robisz spory kawał dobrej roboty, i bardzo mnie to cieszy! :))) Mam nadzieję, że szybko nie zrezygnujesz - ani z nauki języków (Twojej pasji), ani z prowadzenia tej strony, która jest bardzo pomocna dla innych :)

Pozdrawiam :)

KrzysztofD

Witam
Bardzo się cieszę, że istnieją ludzie z pasją tacy jak Ty! Bardzo mi imponuje Twoje samozaparcie i determinacja. Od niedawna powróciłam do nauki języka angielskiego (wcześniej uczyłam się przez dwa lata w szkole i jeden rok na kursie). Mój obecny poziom jest bardzo słaby. Za to mogę się pochwalić tym, że dość dobrze radzę sobie z językiem włoskim. Byłam dwa lata we Włoszech i bardzo szybko udało mi się przyswoić ten język. Mam nadzieję, że starczy mi sił, żeby nauczyć się angielskiego!!!

PS. Proszę o motywację do dalszej nauki!

Pozdrawiam serdecznie
Ania

Moja historia. Nauka angielskiego w szkole Niemiecki angielski, kazdy na poziomie nie pozwalajacym na dogadanie sie. Przez dluuuugie lata nic, troche hiszponskiego, fantastyczny jezyk, łatwy do nauki dla polaka. Bedac 3 razy po 2 tygonie w hiszpani lepiej znam hiszpański niz angielski przez kilka lat nauki.
Ale do rzeczy. to będzie dluga historia. Żyję sobie spokojnie, nic mi juz do szczęścia nie potrzebane. Myslalam , ze nauka jezyka ze to juz nie dla mnie, nie zmieniam pracy, mam ustabilizowane zycie, nigdzie specjalnie nie wyjeżdzam. Aż pewnego dnia zamarzyłam, że koniecznie muszę pojechać do Indii, kupilam bilet i w drogę, nawet mi sie nie chcialo angielskiego przypominac. Myslalam jakos dam sobie radę. Będąc tam cierpiałam katusze ze wstydu i zmeczenia, że nawet nie umiem sie przywitać porządnie. Jak mi laptop wysiadl nie wiedzialam jak spytac gdzie sklep. Najbardziej mnie to bolało, ze ja jako osoba wykształcona jestem taka tępa, że nie znam angielskiego, podczas gdy wszyscy tam poslugiwali sie, byla jak ale jednak. Obiecalam sobie "musze cos z tym zrobić". Tak jak sie łatwo mozna domysleć nic nie zrobiłam, oprócz postanowienia. Życie dalo mi drugą szansę, chciaż to nawet nie szansa a raczej ultimatum. Napisalam projekt, na ktory otrzymalam grant. Projekt polaga na wymianie doswiadczen miedzy nauczycielami w roznych krajach. Na poczatku pomyslalam. ze tlumacz wszystko bedzie zalatwial. Okazalo sie ze tlumacz nie wchodzi w rachube. Wzielam sie twardo za nauke przez 2 miesiace cos tam z neta ćwiczylam. Pojechalam na wyjazd sluzboy tzw meeting do Turcji. Lepiej niz w indiach ale okropnie strasznie, glowa bolala codziennie, bo rozumialam 10% tego co mowili a bylam szefem tego projektu ze strony polskiej. To bylo oookrooopneee. Od grudnia zapisalam sie na prywatne lekcje, ucze sie slowek, codziennie powatarzam ok 100-200. bibiobird od czasu do czasu, bo walsnie zauwazylam to cudo. Ale i tak nie rozumiem o czym spiewaja w piosenkach angielskich. Slucham ich i próbuje ze zrozumieniem, Moje chwile zadowolenia przeplataja sie z chwilam zalamania poniewaz juz w w kwietniu nastepny meeting Juz sie martwię. Sory ze tak dlugo opisuje ale nie potrafie jakos tak w skrócie. Pozdrawiam

Cześć David :)

Chcę się porządnie nauczyć angielskiego, bo zawsze marzyłem o podróżach po świecie, a bez angielskiego ani rusz. Drugi powód to zbliżająca się matura... Nauka w szkole jest bardzo nieefektywna i zupełnie mnie nie przygotowała do np. wyjazdu do Anglii. Dlatego postanowiłem wziąć sprawy w swoje ręce :) Pozdrawiam, Rafał.

Cześć David!
No dobra, coś napiszę chociaż jestem typem odludka. Angielskiego nigdy nie uczyłem się w szkole, ale zawsze chciałem go znać. Co jakiś czas próbuję się go nauczyć sam lecz bez większego powodzenia. Gdy zobaczyłem jak opanowałeś język polski zacząłem wierzyć, że dam radę z angielskim. Teraz zacząłem nową metodą.
Pozdrawiam Bogdan

Cześć David
Chcę się nauczyć angielskiego na wysokim poziomie tak samo jak ty polskiego jeszcze nie próbowałem twojej metody ale czuje że mi odpowiada. Głównie dlatego bo chiał bym podróżować i rozmawiać pragne też zdać kurs na base jumping którego w polsce nie ma. Za około 2 tygodnie będę mieć książke harrego pottera i zaczynam nauke myśle że mi się uda bo nigdy się nie poddaje. Jeszcze raz dzięki pozdrawiam:)

Hej David!
Moja nauka języka angielskiego zaczęła się w szkole i wtedy też zacząłem się inspirować Ameryką (nauczycielka miała dar ciekawego opowiadania o USA). Do dzisiaj moje zainteresowanie nie zmalało i mam zamiar kiedyś wyjechać do Stanów, ale do tego potrzebna mi jest właśnie znajomość języka. Postanowiłem skopiować Twój pomysł i przeczytam Harry'ego Pottera po angielsku.

Witaj. Dzięki Tobie dowiedziałem się czego mi brakuje, aby przejść z językiem obcym na wyższy poziom. Jednak nie mam ani motywacji, ani czasu, aby to zrobić. Od dzieciństwa uczę się języka rosyjskiego. Zanim miałem go w szkole podstawowej, sięgnąłem po słownik, który stał w domu na półce i w ten sposób poznałem cyrylicę. W sumie niczego więcej wtedy się nie nauczyłem, ale okazało się to bardzo pomocne w dalszej nauce. Gdy moi rówieśnicy z lepszym lub gorszym powodzeniem uczyli się liter, ja już swobodnie pisałem i pochłaniałem wyrazy, zwroty, gramatykę i akcent. Nie miałem wtedy innej możliwości, w szkole uczono tylko tego języka obcego, ale mi to pasowało. Zająłem nawet bardzo wysokie miejsce na olimpiadzie z rosyjskiego wśród uczniów wszystkich szkół podstawowych w moim mieście. W szkole średniej kontynuowałem naukę rosyjskiego, wybrałem nawet ten język na maturze. Nigdy nie miałem problemów z rosyjskim, oceny rzadko spadały poniżej 5 (szóstek wtedy nie było). Po wielu latach wróciłem do tego języka w pracy. Obecnie mam własną firmę i klientów z Rosji, z którymi koresponduję e-mailowo, rozmawiam telefonicznie i na żywo. Wiem, że mógłbym szlifować dalej ten język, ale nie mam motywacji, ani czasu. Skoro dogaduję się, więc po co dalej się uczyć - niestety tak to działa. Dopiero na studiach miałem przez dwa lata język angielski. Nauczyciel stwierdził, że nie będzie wymagał właściwie niczego od grupy początkującej, ponieważ przez dwa lata i tak nie nauczy nas tego języka. To była tylko jedna godzina tygodniowo. Postarałem się, uczyłem przynajmniej tego, co było na lekcjach. Dziś potrafię przeczytać ze zrozumieniem proste i nieco trudniejsze teksty. Z mową i gramatyką jest znacznie gorzej. Może i chciałbym lepiej znać angielski, ale nie mam motywacji. Używam go jedynie w kontaktach e-mailowych z moimi dostawcami, ale z powodzeniem korzystam z elektronicznych translatorów i z pomocą mojej skromnej wiedzy jestem stanie spokojnie się porozumieć. A więc pełnia szczęścia? Chyba jednak tak. Nie ma sensu uczyć się czegoś, jeżeli nie jest to potrzebne. Język obcy jest przecież środkiem a nie celem.

Witaj! Prosiłeś, abym podzieliła się swoją historią. Otóż, ja "uczyłam" się języka angielskiego całe moje życie i z tego jest taki finał, że ciężko jest mi porozumieć się w tym języku. Bardziej wolałam uczyć się francuskiego jak byłam w liceum, ponieważ lubiłam ten język. Niestety teraz jestem w kraju anglojęzycznym i muszę się posługiwać językiem angielskim. Zastanawiałam się nad przyczyną niechęci do tego języka i sobie przypomniałam pewną sytuacje z dzieciństwa. W podstawówce wprowadzili język angielski po raz pierwszy po rosyjskim. Bardzo mnie to cieszyło i fascynowało mnie to, że nauczę się posługiwać tym językiem. Wiec byłam aktywna na lekcjach, znałam wszystkie słowa w wymowie i w pisowni z puli słów których mieliśmy się nauczyć. I w końcu przyszedł czas sprawdzianów, czyli tłumaczenia zdań. Ja podekscytowana oddałam pierwsza kartkę i pełna nadziei, że pewnie zdałam na 5.Niestety okazało się że dostałam 2 i to samo było na kolejnych sprawdzianach. Więc stwierdziłam, że nie ma co się starać, bo i bez nauki dostanę 2. A działo się tak dlatego,że tłumaczyłam zdania, słowo po słowie tak jak były napisane gramatycznie po polsku. Nauczycielka widząc to jaki robię błąd nigdy mi nie wyjaśniła, że język angielski ma inną gramatykę niż język polski.Skąd mogło to wiedzieć małe dziecko. Dopiero koleżanka w wyższych klasach mnie uświadomiła, ale ona wiedziała to jedynie dlatego, że chodziła do szkoły językowej. Reszta klasy to były takie tłumoki jak ja.Szkoda, bo z tą dziecięcą determinacją teraz znałabym język b. dobrze, a teraz niestety brak mi zacięcia i mobilizacji. Chyba, ze stanie się cud hehe Pozdrawiam!

Witam. Ja styczność z angielskim miałem już od lat najmłodszych: gry, piosenki i filmy po angielsku. Może i przez wielu tego typu nieświadoma nauka niewiele daje, ale gdy doszły do tego zwykłe lekcje z angielskiego okazało się, że mój mózg "zmagazynował" niezrozumiałe dla mnie słowa i wraz z postępem na lekcjach w podstawówce umiałem coraz lepiej. I już w I liceum, bez pomocy nauczyciela rozumiałem 80-90% tekstu z nagrań. Jednak liceum to czas kiedy osiadłem na laurach i przestałem słuchać nauczyciela, a samemu uczyłem się rzadko i to zazwyczaj przypadkowo. Teraz, gdy mam sporo wolnego czasu między zajęciami na studiach zaocznych postanowiłem (pomimo mojego wrodzonego lenistwa:)) kontynuować doskonalenie mojego angielskiego. Co prawda umiem już sporo, to nie wiedziałem jak posunąć moje umiejętności dalej. Dzięki temu blogowi dowiedziałem się sporo o przełamywaniu się w kwestii komunikacji głosowej, więc staram się doskonalić w mówieniu po angielsku. Z twoimi radami próbuję także od kilku dni przypomnieć sobie podstawy j. niemieckiego, mam nadzieję, że uda mi się nauczyć niemieckiego wprawnie. Dziękuje za pokazanie mi dalszej drogi ku doskonaleniu języka. Pozdrawiam serdecznie.

W podstawówce uczyłem się w szkole rosyjskiego i angielskiego. Wiadomo jak to jest w szkole. Niby oceny miałem dobre ale tak na prawdę mało co umiałem. Dopiero w szkole średniej zacząłem na prawdę uczyć się angielskiego poświęcając również swój wolny czas w domu na przeglądanie anglojęzycznej "części" internetu. Oprócz w gimnazjum przez 1 rok miałem niemiecki, który wydawał mi się całkowicie bez sensu (teraz wiem, że to wina niekompetentnej nauczycielki). W liceum byłem z tego powodu trochę zmartwiony, że sobie nie poradzę ale zainteresowałem się niemiecką muzyką, która bardzo mnie zmotywowała do nauki również tego języka. Rezultat: matura z angielskiego 94%, z niemieckiego 99%.

Witam,

U mnie dokładnie z nauką angielskiego jak napisał David: "Codziennie rozmawiam z ludźmi, którzy mieli takie same doświadczenie z hiszpańskim albo angielskim, albo francuskim, albo z jakimkolwiek innym językiem. Uczyli się w szkole przez 5, 10 albo 15 lat, ale nadal nie potrafią zamówić nic w restauracji, ani obejrzeć filmu bez napisów, ani rozmawiać na luzie z native speakerem." Uczyłem się około 9-ciu lat angielskiego i nie potrafię nawet zamówić obiadu w restauracji... Jest to niewątpliwie żenujące, dlatego postanowiłem, że w końcu muszę się nauczyć się angielskiego! Zdecydowanie w XXI wieku nieznajomość angielskiego to poważny problem. David czy Ty czytając Harrego Pottera umiałeś gramatykę polską?

Pozdrawiam Kamil.

Hej David! ;-)
Jestem pozytywnie zaskoczony Twoim indywidualnym podejściem do każdej z osób piszących tu komentarze. Widzę, że naprawdę Ci zależy na tej pracy i życzę Ci jak największych sukcesów ;-). Wstydzę się trochę to pisać, ale uczę się już 9 lat j. angielskiego i nie rozmawiam tak dobrze po angielsku jak ty po polsku. Główną przyczyną, może być fakt, że mało czytam tekstu, a bardziej skupiam się na gramatyce i pojedynczych słówkach tak jak zazwyczaj w szkole uczą.
Pozdrawiam Przemek ;)

Witaj Davidzie!
Z angielskim zetknęłam się pierwszy raz na studiach, gdzie miałam trzech lektorów przez trzy lata. Po tym czasie jakoś umiałam mówić na swoim niewysokim poziomie. Potem miałam kilka lat przerwy, coś starałam się robić w domu, np. uczyłam się słówek z płytą Profesor Henry. Mam jednak problem z wypowiedzią i ze zrozumieniem jak ktoś szybko mówi. Ściągnęłam Twój ebook, ale jeszcze nie przeczytałam go :( Nadrobię te zaległości, a tymczasem zaczęłam słuchać Harrego Pottera, tak jak Ty zaczynałeś polski :) Słuchałam na razie tylko 5 minut, kilka razy i za każdym razem wyłapywałam coś dodatkowo z tekstu, później wzięłam tekst i przetłumaczyłam wszystkie nieznane słówka. Liczę, że tym razem nauka będzie efektywna. Cieszę się, że znalazłam Ciebie i Twoje metody :) Dziękuję za Twoją misję :) pozdrawiam ciepło!
Ania

cześć
Ja postanowiłam się nauczyć niemieckiego, uczyłam się go w szkole, ale bez większych efektów teraz już od 5 dni codziennie poświęcam trochę czasu nauce. Na razie staram się sobie przypomnieć to co już potrafiłam ale pozapominałam przez czas kiedy języka niemieckiego nie używałam (5 lat). Potem mam zamiar zacząć czytać/słuchać jakąś książkę znalazłam już nawet jedną, którą bardzo bym chciała przeczytać,ale wiem, że na razie może okazać się dla mnie za trudna, więc odłożę ją na dalszy plan i będzie dla mnie wisienką na torcie gdy już przeczytam kilka książek i się czegoś nauczę :)
Do nauki udało mi się też namówić mojego chłopaka, on startuje z poziomu 0 dzięki czemu motywujemy się nawzajem, a słowa z jego anki przeglądam wieczorami razem z nim zawsze sobie coś przypomnę z tego co już znałam :)
pozdrawiam

Kilkanaście lat temu uczyłam się niemieckiego, w ciągu dwóch lat obowiązkowej nauki w szkole oraz oglądania dużej ilości programów w tym języku, potrafiłam całkiem sporo zrozumieć i troszkę mniej powiedzieć. Później uczyłam się w szkole angielskiego i z sześciu lat nauki nie wyniosłam nic poza paroma zwrotami. Następnie zaczęłam się interesować kulturą Dalekiego Wschodu, przez pewien czas uczyłam się japońskiego, co nie przyniosło jakiś większych rezultatów, za to poprawiłam moje umiejętności z języka angielskiego, dzięki czytaniu w tym języku dużej ilości artykułów o Azji Wschodniej. Na początku tego roku postanowiłam, że zacznę uczyć się chińskiego, ale tym razem chcę to zrobić w sposób efektywny, stąd też moja obecność na tym blogu. Mam nadzieję, że dzięki Pana wskazówką i proponowanym metodą, uda mi się znaleźć sposób na ulepszenie mojej nauki.

Dziękuję za rady udzielane na tym blogu i gratuluję opanowania języka polskiego.

Cześć David,
no i zmotywowałeś mnie, na razie do odpisania na Twojego zaczepnego maila, ale od tych kilku dni (od kiedy zasubskrybowałem Twojego bloga) mocno wziąłem się do pracy. Na razie jest to Anki i powtarzanie słówek, ale mam nadzieję z czasem pogłębiać moje umiejętności móienia i pisania gramatycznie w języku angielskim.

Pozdrawiam i pozostaję online Michał.

Witam
Zawsze chciałem się uczyć języków. W szkole uczyłem się kila lat najpierw rosyjskiego później niemieckiego.Efekty są takie, że potrafię tyko rozpoznać poszczególne słowa bez zrozumienia całości zdania. Potem próbowałem samodzielnie uczyć się angielskiego. Z przerwami trwało to około 20 lat - efekty trochę lepsze. Teraz mam 53 lata i nadal chciałbym uczyć się. Moi synowie są już dorośli i obaj umieją biegle używać języka angielskiego. Nauczyli się poprzez oglądanie bajek w Cartoon Network w języku angielskim. Próbowałem uczyć się w ten sam sposób ale zbyt mało rozumiałem i zniechęciłem się. Podziwiam Cię za Twoją wytrwałość mi tego zabrakło.
Pozdrawiam Krzysiek

Czesc David czesc wszystkim.Na wstepie przytocze cytat z filmu CK Dezerterzy(swietny film) "oni hymn znaja, ale nie umieja".Tak samo jest z moim angielskim znam go ,ale go nie umiem.Troche niedorzeczne ,ale tak jest :-).Mieszkam pare lat w Stanach.W trakcie rozmow rozumiem wszystko (prawie) ale mam problem z plynnym wyrazaniem mysli moze dlatego ze staram sie mowic poprawnie gramatycznie .Mam probemy pisaniem I rozumieniem czytanego tekstu.Mam zamiar to poprawic sciagnalem sobie kilka audiobookow i zamiezam dokupic sobie odpowiednik papierowy(ksiagzka)i cwiczyc tym samym wymowe wyrazow moze to dobry sposob.I jeszcze jedno pytanie do Davida czy moglbys na swoim blogu zamieszczac angielskie zwroty jezykowe przydatne w w luznej rozmowie np : I don't feel like ,long story short
I was told .pozdrawiam wszystkich

PS.jak pozjadalem jakies literki to przepraszam pisze z androida a to strasznie niewygodne :-)

Witam, mam na imię Yana i jestem z Ukrainy. Mówię po angielsku ta uczy sie niemieckiego i polskiego. Ale niestety mówi po polsku jeszcse nie bardzo dobrze. Dziękuję David. Ta strona jest bardzo użytecznа! :)

Cześć David!
Jestem nowa na Twoim blogu. Czytam artykuły i oglądam filmiki. Już teraz widzę, że jesteś przemiłym człowiekiem i to o czym piszesz ma sens. Mieszkam w Warszawie i zastanawiam się jak dalej pokierować swoim losem :D
Jak dotąd uczyłam się 3 języków: rosyjskiego (w szkole podstawowej i średniej), hiszpańskiego (na kursie) i angielskiego (od zawsze i nieprzerwanie) ;)
Jakie są tego efekty? Rosyjski już prawie zapomniałam. Ledwo umiem coś przeczytać i choć sporo rozumiem, to tylko dlatego, że ten język jest podobny do polskiego. Jeśli chodzi o hiszpański ... to kompletna porażka :( Znam podstawowe zwroty grzecznościowe i to by było na tyle.
Z językiem angielskim jest trochę lepiej. W zeszłym roku mieszkałam przez 2 miesiące w Irlandii i pobyt tam dał mi więcej niż 10 lat nauki w różnych szkołach. Nadal mam duże obawy przed mówieniem i czasem sądzę, że nie potrafię się nawet poprawnie przedstawić :(
Ostatnio nastąpił jednak jakiś przełom i postanowiłam, że nauczę się poprawnie mówić w języku angielskim. Kiedyś nie lubiłam tego języka, a teraz uważam, że jest fajny. Bardzo chciałabym podróżować po całym świecie, poznawać ludzi i zwiedzać różne miejsca, a do tego niestety język polski nie wystarczy. Angielski wydaje mi się teraz taką przepustką otwierającą drzwi do ogromnej części świata (bardzo, bardzo chciałabym wyjechać do Kanady). Jak opanuję już ten język, to wrócę do nauki hiszpańskiego, ponieważ moim marzeniem jest zwiedzenie Ameryki Południowej (mam nadzieję, że w Brazylii wystarczą rozmówki portugalskie;).
To tyle o mnie, jak na razie. Chciałam Ci bardzo podziękować za całą pracę jaką wkładasz w tworzenie tych wszystkich wspaniałości, które są nieocenioną pomocą w nauce języka i poznawania amerykańskiej kultury.
Życzę wszystkiego co najlepsze.

P.S. Mam znajomego, który również nauczył się obcego języka dzięki Harremu Potterowi :)

Witam David.

Moja przygoda z angielskim właśnie się zaczyna ,jestem zupełnie początkująca.
Pierwsze koty za płoty-od 2 tygodni poznaję alfabet,literuję swoje personalia,powitania,dni tygodnia aż znajduję Twojego bloga.To wspaniałe co robisz.
Ale są i pierwsze schody.Próba z pierwszym artykułem okazuje sie mega,mega ścianą.Zastanawiam się czy dam radę.Na szczęście Ty prosisz o odzew.
David jednak spróbuję.Dobrze,że jesteś.

Pozdrawiam Bogusia

Witaj David!!

Od jakiegoś czasu, oglądam Twoje filmiki oraz czytam stronę i chcę Tobie napisać, iż jesteś niesamowity w tym co robisz, uwielbiam Cie i jesteś dla mnie największą inspiracja!!! Ponadto zaczęłam czytać książkę po angielsku i stosuje się do Twoich wskazówek. Mam nadzieję, że w równie szybkim tempie jak Ty opanuje obcy język ponieważ tradycyjne kursy w moim przypadku nie zdają egzaminu. Presja jaką wywierało na mnie moje środowisko (rodzina, znajomi, uniwersytet) sprawiło ze miałam wielka awersje do języka, potrafiłam jedynie rozumieć ten język. Unikałam spotkań z obcokrajowcami ponieważ obawiałam się ze będę musiała się wypowiedzieć w języku angielskim. Cała ta sytuacja była dla mnie bardzo stresująca. Z jednej strony moim ukrytym marzeniem było swobodne porozumiewanie się w tym języku a z drugiej strony porażki jakie doświadczałam wywoływały u mnie duże napięcie. Czuję, że dzięki Tobie jestem na dobrej drodze i że wszystko sie ułoży.
Zyczę Tobie samych sukcesów i tego byś i Ty zrealizował swoje marzenia. Jesteś dla mnie wyjątkowy i rób dalej to co robisz bo jesteś w tym najlepszy!!
Pozdrowienia dla Ciebie i Twoje żony
M. Szulc