O mnie (i mojej misji)

Cześć,
mój cel w nauce angielskiego jest taki że chce emigrować, przynajmniej na jakiś czas, a może i na stałe. Na początek do któregoś kraju europejskiego biorę pod uwagę UK lub Norwegię. Docelowo chcę wyjechać do Australii na przynajmniej rok. Chcę to zrobić jak najszybciej, myślę że czytanie Harr'ego skończę już za granicą;)

Witam
Uczę się angielskiego od 4 klasy podstawówki, czyli w sumie z 12 lat. Od jakiś 7 nie mam stałego kontaktu z nim, tylko przez 6 miesięcy jakieś 2 lata temu uczyłam się angielskiego, jak pracowałam w UK (miałam lekcje z Brytyjką), w sumie rozumiałam co mówi, ale daleko mi jeszcze do zrozumienia takiego typowego Brytyjczyka. Po takiej długiej przerwie gramatyki to mało pamiętam, kiedyś umiałam ją na pozomie średniozaawansowanym, tak samo ze słówka.
Mówić to tak naprawdę nigdy nie mówiłam okazji, dopiero 2 lata temu, musiałam się trochę odważyć, ze względu na wyjazd do UK. Podczas niego chodziłam raz w tygodniu na zakupy, oraz musiałam zrozumieć przyjeżdżające osoby, które przyjeżdżały do miejsca w którym pracowałam.
Moim marzeniem jest tak się nauczyć języka angielskiego, aby móc swobodnie się nim posługiwać, chciałabym też wyjechać z mężem, do kraju w którym mówi się w tym języku. Zawsze o tym marzyłam, a jednocześnie nie mogę się zmusić do systematyczności (niestety zawsze robiłam wszystko na ostatnią chwilę). Wiem, że gdy nauczę się angielskiego, polepszy się moja sytuacja zawodowa, jak również będę pewniej się czuła.
Pozdrawiam

Tak jak już pisałam w mailu :), obecnie uczę się j.francuskiego; jest to przedmiot moich studiów. Wcześniej uczyłam się przez długie lata j.niemieckiego i j.angielskiego, ale rozdźwięk między moim poziomem w niemieckim (wysoki) a angielskim (najwyżej średniozaawansowany!) jest duży... To chyba dlatego, że nigdy angielski nie pociągał mnie na tyle, by chciało mi się do niego przyłożyć poza lekcjami.

Od jakiegoś czasu bardzo zainteresowałam się amerykańskimi komiksami, a że prawie nie ma ich po polsku, muszę je czytać po angielsku i cóż, idzie b.dobrze, ale z książkami jest dużo gorzej. Szczerze, to żadnej jeszcze w całości po ENG nie przeczytałam... Ale może powinnam wziąć się w garść i tak zrobić, jak ty z Harrym Potterem - znaleźć jakieś audiobooki do książek, które mam po ang! W sumie to nie wiem, czemu wcześniej nigdy nie przyszło mi to do głowy. :O Dzięki za pomysł!

Moje cele... Chciałabym znać francuski na takim poziomie, na jakim jest mój niemiecki, ale to mi się wydaje nieosiągalne! I to mimo, że ja właśnie MAM predyspozycje do nauki j.obcych! Francuski jest strasznie trudny. :/

Chciałabym też dobrze MÓWIĆ po angielsku, tzn. dobrze wymawiać słowa. Jest b.dużo wyjątków w zasadach wymowy angielskich słów! Nie mogę się połapać! Czy przy nauce polskiego też tak to odczuwałeś, tzn. że jest sporo wyjątków w wymowie słów? Jestem ciekawa...

Pozdrawiam serdecznie! Wszystkie zdjęcia były fajne; te z Twoich podróży naprawdę ładnie wyszły, a laleczka hiszpańska była taka śliczna, aż ją zapisałam. :)

Witam serdecznie,naprawdę zaimponowałeś mi tym że można nauczyć się tak dobrze tak trudnego (podobno) j.polskiego.Jeśli chodzi o moją historie w nauce jezyków obcych to wygląda mizernie,sporo lat temu uczyłem się rosyjskiego(z przymusu)wiec efekty kiepskie.Próbowałem sił z j.niemieckim ale też krótko i bez rezultatów.Teraz próbuję sił z j.angielskim-tyle że totalnie od podstaw-(sita;supermemo)Proszę o wybaczenie że nie będę się jakiś czas odzywał ale ja jeszcze nie jestem poprostu na takim poziomie w nauce:)Pozdrawiam Cię serdecznie i wszystkich uczących się(46lat)

Hej Dawid bardzo mi się spodobał twój filmik o twojej przygodzie z językiem Polskim. You made very big progress. Ale do rzeczy :D.
Kiedy byłem dzieciakiem (obecnie mam 25 lat), to w szkole zarówno w podstawówce, gimnazjum i liceum olałem całkowicie język angielski. Powodem ku temu było to że mam obustronny niedosłuch (średniego stopnia). Wstydziłem się chodzić z aparatami słuchowymi, zresztą technologia jeszcze nie była na takim poziomie w Polsce że te aparaty były funkcjonalne. Dokładnie to w szkołach miałem takie aparaty że nie było regulacji głośności. Aktualnie posiadam aparaty z tą regulacją i jest gloriously :D. Dla mnie poważnym kopem do nauki Angielskiego była chęć zdania matury z tego języka i wyjechanie za granicę. Poza tym ocknąłem się dopiero kiedy na moim osiedlu zainstalowano sieć internetową z kabla a nie z radiówki i mam normalny internet. Jestem dość muzykalnym człowiekiem i chciałem także zrozumieć o czym śpiewają w piosenkach puszczanych w radiu. Zrozumieć co piszą na tych billboardach, po prostu żyć i poznawać inne kultury i zwyczaje innych ludzi. Może jest to trochę dla ciebie niejasne dlaczego np. wcześniej nie brałem się do nauki, śpieszę z wyjaśnieniem jestem od urodzenia chory na nerki mam tzw. Alporta Syndrome w dzieciństwie bardzo dużo czasu spędzałem w szpitalach w 2008 roku miałem kidney transplantation. Więc z wyjazdem za granicę jest kiepsko muszę dużo spraw między lekarzami załatwiać żeby mieszkać za granicą. W języku jestem już dość dobry uczę się razem od 2 lat na kursie. Zaczynam powoli tłumaczyć i czytać "The last men" Mary Shelley :D. Nie mam obecnie odpowiednich funduszy ale gdy takowe znajdę zapiszę się na kurs Francuskiego. Bardzo mi się podoba ten język chociaż jest trudny. Na razie obejrzałem tylko jeden filmik z twojego kanału ale mam nadzieję obejrzeć więcej bardzo mi się podobają, mam nadzieję znaleźć na twoim kanale wiele praktycznych wskazówek dotyczących Angielskiego. Trzymaj się ciepło i pozdrawiam Paweł.

Witam serdecznie. Mam na imię Rafał i bardzo się cieszę że napotkałem na swojej drodze taką kopalnię wiedzy językowej, jaka została przez Ciebie stworzona!;)

Na ten czas uczę się trzech języków obcych, a mianowicie: angielski, niemiecki oraz rosyjski. Uczenie się tych języków przebiega w moim przypadku z różnym skutkiem, najlepiej umiem angielski, choć miłością go obdarzyć nie mogę.;-) Zacząłem się go uczyć w pierwszej klasie liceum (czyli 2,5 roku temu), mając z tym językiem styczność jedynie dzięki graniu w pewną grę RPG. Ku mojemu zdziwieniu dosyć szybko zacząłem się nim komunikować na takim poziomie, by móc już coś od siebie dodać podczas konwersacji. Nie wkładając wielkiego wysiłku natychmiastowo wręcz zacząłem orientować się w subtelnych różnicach pomiędzy różnymi czasami, i rzeczywiście w tym punkcie trzeba Ci przyznać rację, czas to tylko określenie rzeczywistości.;) Przy czym rzeczywistość danego człowieka jest wyrażana w jakiś uwarunkowany sposób, to znaczy, intuicyjnie się używa pewnych struktur bez większego zastanowienia się "co i z czym do czego", przykładowo pytając czy kiedykolwiek się coś robiło to od razu nasuwa się zdanie złożone w znanym powszechnie Present Perfect: Have you ever done coś tam coś tam, ale co ja będę to Amerykaninowi tłumaczyć. ;P Całkowicie naturalnie zagnieździło się to w podświadomości, kiedy wiele razy z każdym "Level Up'em" wyskakiwał komunikat "You have obtained two new skills". Myślę, że wcześniejsza ekspozycja na język wiele na tym polu mi przyniosła, bo będąc nawet nieświadomym co oznaczają słowa znało się całą budowę i znaczenie wyrażenia, a dopiero po szkolnym uświadomieniu stało się to umiejętnością językową, którą można od razu użyć!

Tego samego powiedzieć nie mogę o niemieckim. Uczę się tego języka od 4-tej klasy podstawówki z efektem nieadekwatnym do poświęconemu mu czasu. Pierwszy kontakt z językiem został zmarnowany na żmudne nauczanie wszelkich odmian czasowników i innych zasad gramatycznych, co z pewnością przyczyniło się to do tego, że jest mi ciężko płynnie wyrażać myśli w tym języku.;) Nie wiem dlaczego w polskich szkołach nikt nie wyjdzie z założenia, że skoro niemieckie czteroletnie dziecko, które ledwie przestało matczyne mleko cyckać, potrafi wręcz DOSKONALE i poprawnie stosować gramatykę, to dlaczego polskie 10-cio letnie dziecko miałoby się tego nie nauczyć?;) Okropnie mi to przeszkadza, bo zamiast używać tylko docelowo słów, zastanawiam się nad szykiem zdania, gramatyką, co pożera całkowicie wszelką płynność wypowiedzi.

Rosyjskiego za to uczę się od początku września zeszłego roku. :-) W ogóle nie skupiłem się na gramatyce, olewałem odmiany, końcówki, oboczności, odmianę miękko i twardotematową. Znam te zagadnienia właściwie przelotnie, po prostu wiem, ze istnieją, ale nie są mi do niczego potrzebne;) I pomimo tego już dość sprawnie przychodzi mi czytanie i słuchanie różnego rodzaju rzeczy, właściwie podobnie ten język przyswajam, jak Ty, tylko że ja nie skupiłem się na jednym źródle wiedzy, jednak niedawno zacząłem czytać (i zarazem słuchać) książkę Dostojewskiego "Idiota". Musze przyznać, że idzie dość przyzwoicie, ale wkurzające jest to, że nie wiem kompletnie w jaki sposób notować nowo poznane słowa, bo praktycznie w co drugim zdaniu się takie pojawiają, a skopiowanie co drugiego zdania to praktycznie skopiowanie całej książki do Anki. ;P

Przynudziłem, wielkie gratulacje jeśli dotrwałeś do ostatniej linijki.;-)

Pozdrawiam, Rafał.

Davidzie, bardzo podoba mi się to co robisz. Obecnie mam 16 lat. Angielskiego uczę się dopiero od 1 Gimnazjum. Idzie mi bardzo dobrze. Interesuję Się Informatyką i w tym kierunku będę się uczyć. J. angielski jest mi bardzo potrzebny a twoja pomoc bardzo ułatwia mi naukę. Dziękuję za wszystko. Pozdrawiam. Kacper

Moja przygoda z językiem angielskim rozpoczeła się w szkole podstawowej. W gimnazjum miałem również angielski w 3 klasie podajrze doszedł mi język niemiecki, ale tego języka się nie uczyłem (nie był obowiązkowy i z tego języka nie można było nie zdać) Pamiętam że z języka niemieckiego chyba z 3 razy pisałem kartkówkę i za każdym razem oddawałem pustą kartkę. Nie chciałem się uczyć języka niemieckiego. Chciałbym opnaować język angielski do perfekcji i wyjechać z kraju ponieważ coraz to gorzej jest w Polsce. Chcialbym wyjechac do USA do pracy jesli by byla taka okazja, ale najpierw musze skaczyc Liceum w polsce.

Cześć wszystkim ^^
Ja zaczęłam swoją przygodę z językiem z przymusu, gdyż tak jak chyba każdy w podstawówce musiałam uczyć się języka - niemieckiego (jeszcze wtedy nie wiedziałam, że gramatyka tego języka jest iście kosmiczna :p) a potem był angielski. Ostatecznie uczę się angielskiego 6 lat i mam wrażenie, że mój poziom jest zdecydowanie zbyt niski... chcę nauczyć się języka angielskiego, bo zamierzam zostać informatykiem łamane na grafik komputerowy, ale poza tym językiem pragnę nauczyć się japońskiego :) już nawet zaczęłam, ale brak mi motywacji XD.

Ja zaczęłam uczyć się języka angielskiego w szkole podstawowej. I przez całą moją edukację nie lubiłam tego języka, sposobu nauczania (tylko gramatyka i słówka), do tego nie chodziłam do żadnej szkoły językowej i ciężko było mi zrozumieć wszystko na lekcji.
Uwierzyłam że nie mam talentu do języka. Po skończeniu liceum przerwałam naukę języka na kilka lat (studiów nie liczę, bo tam angielski był na poziomie zerowym)
Kilka lat temu byłam w Holandii, w której każdy płynnie mówi po angielsku i poczułam się strasznie. Postanowiłam wziąć się ostro za naukę. Poznałam serwis eturo online. Tylko czasem brakuje mi motywacji....

Hej Dawid!
Moja historia z nauką języka angielskiego nie różni się od większości zamieszczanych na Twoim blogu.
Uczyłam się , uczyłam i się nie nauczyłam ... :-)
Mam bardzo ambitne plany i za cel postawiłam sobie nauczyć się języka angielskiego chociaż na poziomie komunikatywnym ... i zrobię to (prędzej niż później), bo nie cierpię się poddawać.
Zawsze dążę do celu, a Twoje emaile, ten blog, filmiki (po angielsku i po polsku)w tym mi pomogą.
Pozdrawiam serdecznie.Izabela

Cześć David! :D

Zbieram i zbieram się do mojego wpisu tutaj (doczekałem się nawet twojego ponaglenia :D), no i w końcu to robię :D

Unfa to znajomy moich znajomych, a właściwie to i mój znajomy, bo zarówno on jak i ja (no i nasi wspólni znajomi) należymy do "rodziny radia Kontestacja" ("rodzina radia" to nawiązanie do Radia Maryja :P, tak, prześmiewam się trochę). -> http://www.kontestacja.com/ Radio zrzeszające ludzi zaradnych, przedsiębiorczych, wolnych.

Ale mimo wszystko Ciebie kojarzę dużo dłużej, niż Unfę. Pamiętam, gdy pojawiłeś się na PolakPotrafi.pl. Nie pamiętam jednak, jak dawno temu to było, gdy zjawiłeś się tam ze swoim Bibliobird'em. Już wtedy zainteresowałem się twoim pomysłem i realizacją, choć... wtedy jeszcze się w to nie zaangażowałem.

Prawdziwa motywacja do nauki języków (nie tylko angielskiego) przyszła do mnie stosunkowo niedawno.

Obecnie mam 20 lat (a 21 urodziny za kilka dni, w poniedziałek), nie ukończyłem szkoły średniej, gram na perkusji (w kwietniu idę na przesłuchanie do szkoły muzycznej; niemożliwe żebym się nie dostał :D), realizuję oświetlenie do spektakli teatralnych, ostatnio wróciłem do drużyny harcerskiej, ale już w roli instruktora/wychowawcy/organizatora. Marzę o podróżowaniu po całym świecie i o osiągnięciu wolności finansowej.

Przełomowym momentem w moim dotychczasowym życiu, takim, który odmienił moje myślenie zdecydowanie najbardziej [jak dotychczas], był wyjazd na KontestCamp, czyli zjazd sympatyków i twórców radia Kontestacja. Poznałem tam i zainspirowałem ludźmi, którzy myślą inaczej, a czasem i żyją i... są na tyle różni od przeciętnych ludzi, że pomylić ich można z kosmitami. No... ludzie nie z tej Ziemi. Kreatywni, zaradni, samowystarczalni, sprowadzający swoje marzenia z obłoków na ziemię, w fazy realizacji. Cudowne. Możesz myśleć i gadać o tym, do czego dążysz, co chcesz osiągnąć, ale są to zupełnie puste słowa, jeżeli nie jesteś człowiekiem czynu. I takich właśnie tam spotkałem - ludzi czynu. Tam właśnie, i spotkam w ASBiRO, alternatywnej szkole biznesu, gdzie nauczają tylko praktycy, a gdzie się pojawię już w marcu.

A co do języków... Mogę powtórzyć za chórem wypowiadających się tutaj ludzi: przez lata nauki w szkole publicznej nie nauczyłem się ani angielskiego, ani niemieckiego, ani francuskiego, a wszystkich tych języków mniej lub bardziej byłem uczony. I tak, boję się rozpocząć rozmowę z obcokrajowcą, bo boję się popełniać błędy (czytałem u Ciebie na blogu, że to bardzo powszechne). Obecnie rozumiem w większości co się do mnie mówi po angielsku (ale nie umiem sklecić odpowiedzi). Chcę się uczyć sam. Na razie eksperymentuję z kursami audio wydawnictwa LektorKlett (kupiłem angielski, francuski, chiński). Ponadto oglądam filmy z angielskimi napisami, pracuję nad usystematyzowaniem nauki, no iiiii... przesłucham sobie dziś lub jutro twojego audiobooka, zapowiada się świetnie ;)

Ustaliłem sobie, że jadę w maju do Francji (jadę tam z polskim bractwem rycerskim by oglądać turnieje, i mam tam też daleką rodzinę z posiadłościami ziemskimi [robią wino :D]), a w lipcu jadę do Bangkoku, do Maćka Walena, który prowadzi tam sieć szkół językowych.

Co do twoich pomocy naukowych - będę się odzywał pod konkretnymi materiałami. I wydaje mi się, że większość tego, co miałem do powiedzenia o sobie, chyba już powiedziałem (a! jeszcze jedno, idę za godzinę uczyć się chińskiego od Chińczyków [a oni od nas z kolei polskiego], idę pierwszy raz, i nie wiem co mnie tam zastanie :D).

Pokażę Ci jeszcze zdjęcie z mojego bliskiego kontaktu z obcą kulturą: https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/405067_3959025016...

To była ekipa z Iranu podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego "Lalka Też Człowiek". Pamiętam, że ustawiłem tam światła, z których sam byłem bardzo dumny (a o to niełatwo, jestem perfekcjonistą :D). Ponadto moja znajoma fotografka, która tam była i zarejestrowała spektakl, powiedziała mi po nim, że ustawiłem światła lepiej, niż mają je oni w swoich folderach reklamowych. Co oczywiście tylko podbiło moją dumę i satysfakcję. To było cudowne przeżycie. Jedna z tych nielicznych chwil, gdy nie tylko widziałem, ale i czułem światło w teatrze. Czułem, że jest magiczne. Właściwie, nie sposób opisać tego słowami :D (na zdjęciach naturalnie tego tak nie czuć)
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.467461539967246.106033.1838249...

Witam David, na samym początku chciałabym Ci bardzo podziękować za Twoje cenne rady :D
Uczę się angielskiego od hmm... 5 lata z dłuższymi przerwami. Nauka głownie w szkole, a więc wiele także nie umiem. Angielski ciężko mi wchodzi do głowy i miałam już nie jednokrotnie problemy przez moje braki. Chcę się nauczyć w końcu języka, nie tylko aby zdać go na studiach, ale także aby spełnić moje takie małe marzenie. Chciałabym kiedyś wyjechać na wolontariat za granice, a do tego język jest niezbędny. Więc mam motywację do samokształcenia :D
To tak między innymi, bo rzeczy które mnie popychają do działania jest nieco więcej, ale ta jest najważniejsza :P Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się opanować angielski w sposób komunikatywny :)

Witam. Moja historia z językiem angielskim zaczęła się na poważnie, gdy zapisałam się do szkoły językowej. Uczęszczałam na zajęcia przez mniej więcej 3 lata. Następnie miałam kilkuletnią przerwę w nauce, lecz nadarzyła się okazja wyjazdu zagranicę. Wyjechałam na rok czasu i pomimo, że była to belgia - a więc kraj nie stricte anglojęzyczny, to bardzo dużo mieszkańców belgii bez trudności posługuje się językiem angielskim, więc mając możliwość rozmowy z nimi właśnie w tym języku korzystałam z tego przy każdej nadarzającej się okazji i muszę przyznać, że byli oni pod wrażeniem mojej znajomości angielskiego. Jednak ja sama jestem bardziej krytyczna w stosunku do siebie, dlatego też będąc w tej chwili już w Polsce wciąż uczę się angielskiego (na własną rękę). Jestem bardzo zadowolona, że natrafiłam akurat na Twojego bloga. Ogólnie uwielbiam języki obce i jestem pewna, że nigdy nie zabraknie mi chęci do szlifowania angielskiego, bądź nauki innego, nowego języka :). Muszę przyznać, że idealnym rozwiązaniem do zapamiętywania nowych słówek okazał być się program Anki, o którym wspominałeś :)
Nie mam problemów z pisaniem po angielsku (znam sporo słówek i gramatykę), natomiast chciałabym być lepsza w słuchaniu. Rozmawiając z drugą osobą po angielsku twarzą w twarz nie mam żadnych problemów ze zrozumieniem jej, oraz prowadzeniem rozmowy, lecz pojawiają się one podczas słuchania piosenek, wiadomości po angielsku, czy też oglądania filmów zupełnie bez napisów.. a więc dążę do tego aby być lepsza w rozumieniu ze słuchu. Jestem pewna, że Twój blog okaże się pomocny w realizacji tego celu :). I chciałam pogratulować znajomości języka polskiego! Naprawdę robi wrażenie :) Pozdrawiam serdecznie!

Angielskiego nigdy nie uczyłam się w szkole. Mój pierwszy kontakt z angielskim był zupełnie przypadkowy. A było to ponad dziesięć lat temu. W moim miejscu pracy szkoła językowa zorganizowała kurs angielskiego metodą Callana. Nie byłam wtedy specjalnie zajęta więc się zapisałam. Od tamtej pory uczę się angielskiego z dłuższymi lub krótszymi przerwami. Były to lekcje prywatne i kursy, również e-learningowe. Trzy lata temu trafiłam na stronę livemocha.com i tam po raz pierwszy miałam okazję wykorzystać moją znajomość angielskiego w praktyce. Poznałam tam kilka osób, dzięki którym mój "pisany" angielski znacząco się poprawił.
Teraz właśnie kończę kolejny kurs i postanowiłam, że to będzie mój ostatni kurs. Bo tym razem trafiłam na Twoją stronę :) i myślę, że jestem gotowa by samodzielnie uczyć się angielskiego, tym razem "mówionego". Mam nawet partnera do rozmowy, który na szczęście w ogóle nie zna polskiego. Nie ma bowiem takiej siły, która zmusiłaby mnie do rozmawiania po angielsku z kimś kto choć trochę zna polski )))
Znam jeszcze język rosyjski. Gdy zapisałam się na studia zaoczne okazało się, że mogę mieć lektorat tylko z rosyjskiego. Rozpaczliwie próbowałam zamienić rosyjski na angielski, jednak bez efektu. Więc chcąc nie chcąc, po bardzo długiej przerwie, w ciągu dwóch lat doprowadziłam swoją znajomość tego języka do poziomu średnio-zaawansowanego :)
Pozdrawiam,
Małgorzata

Cześć David !

Muszę Ci powiedzieć, że zrobiłeś na mnie duże wrażenie. Przypadkiem trafiłem an Twój filmik na youtube i w pierwszej chwili pomyślałem o co chodzi dla tego gościa, co to kogo obchodzi co on tam filmuje ... ale wszedłem na Twojego bloga i moje widzenie ciebie zmieniło się o 180 stopni ! Super, że masz misje teraz rozumiem Twój cel i to co robisz.
W moim przypadku było tak, że miałem okazje być w Chicago tydzień i w okolicach Bostonu tydzień. Taki krótki wyjazd wakacyjny z rodziną. Byłoby cudownie gdyby nie to że nie znam języka... poczułem się taki malutki !!!! ktoś coś mówi a ja nic nie rozumiem i co gorsze nie wiem co odpowiedzieć i jak się zachować. Postanowiłem więc po powrocie nauczyć się języka. Zapał był ogromny :D ...ale jak doszedłem do gramatyki zapał prysł ;). Mam nadzieję że dzięki Tobie zapał powróci i Twoja metoda się sprawdzi w moim przypadku.

Pozdrawiam
Piotr

Czesc David!Ja w szkole uczylem sie tylko jezyka niemieckiego i nie mialem stycznosci z angielskim do czasu przyjazdu do Irlandii, prawie 9 lat temu.Nie uczeszczalem nigdy na zadne kursy,wiec kiedy wyjechalem z Polski praktycznie nic nie umialem po angielsku.Dopiero w Irlandii powoli zaczalem poznawac jezyk i teraz nie mam juz problemow z komunikowaniem sie,chociaz robie duzo bledow i nadal nie umiem dobrze mowic ani pisac po angielsku.Nauka tego jezyka niestety sprawia mi trudnosc,pewnie tez dlatego,ze nie poswiecam temu wystarczajaco czasu.Jedynie w pracy mam stycznosc z angielskim,ucze sie po prostu rozmawiajac z Irlanczykami.Poniewaz nigdy nie uczylem sie angielskiego w szkole,nie znam w ogole gramatyki i to tez jest duzy problem.Mam jednak nadzieje,ze uda mi sie z czasem poprawic moj angielski. Chcialbym dodac,ze Twoje rady sa bardzo pomocne.Pozdrawiam!

Hej David!

Bardzo się ciesze, że trafiłam na Twoją stronę, bo dałeś mi nadzieję, że jestem w stanie nauczyć się angielskiego, tak by czuć się pewnie w rozmowie w obcym języku.
Kończe właśnie studia i zdałam sobie sprawę, że powinnam dobrze umieć angielski ale niestety nadal mam z nim problem. Angielski miałam ostatni raz kilka lat temu w szkole, potem uczyłam się wiele lat niemieckiego (niestety bez większych rezultatów - chyba tak jak Ty hiszpańskiego:)) Mam w sobie dużo motywacji, bo wiem że w mojej branży (z resztą teraz chyba w każdej!) angielski to podstawa podstaw ;) po za tym, rok w rok jeżdżąc za granicę wszystkie sprawy załatwia mój chłopak, bo nie mogę przemóc się i spróbować swoich sił w mowie. Mój problem polega na tym, że znam dużo słówek (wiadomo filmy, muzyka przez tyle lat zdarzyłam sie z nimi "osłuchać") oraz całych wyrażeń, nie mam problemu z uczeniem się nowych (chociaż zauwazyłam, że jak ich nie powtarzam, to zapominam) ale największym problemem jest strach przed mówieniem, że ktoś mnie nie zrozumie, że ja zapomnę, pomylę jakieś słowo itd. Drugi problem to taki, że jak już zaczynam mówić to i tak używam najprostszych słów i wyrażeń, a nowych słów zapominam użyć.

Cześć Dawid
W odpowiedzi na ponaglenie:)
Moja historia nauki języka to zawsze pożegnania i powroty.
Uczę się nieregularnie, ostatnio za Twoim przykładem zacząłem czytać ksiązkę w jęz.angielskim. Tą książką jest "Hobbit". U mnie z czytaniem nie jest źle, jednak mówienie to inna bajka;)
Ostatnio turyści pytali mnie ( w jęz.angielskim) o coś na ulicy i oczywiście na początku zupełnie brakowało mi słów i na pewno nie mówiłem składnie.
Wiem, że tylko ćwiczenia czynią mistrza:)
Więc Tobie i wszystkim życzę wytrwałości:)

Siemanko David:)

Mam na imię Krzychu.

Na wstępie muszę Ci pogratulować wspaniałej roboty z e-book. Jest w nim zawartych wiele cennych wskazówek, które z powodzeniem wykorzystam w nauce. Powiem Ci, że do nauki angielskiego podchodzę na luzie, czerpiąc przy tym wiele radości.

Mam bzika na punkcie muzyki, kiedyś słuchałem tylko samych dźwięków instrumentalnych lecz po pewnym czasie zwróciłem uwagę na słowa i teksty i powiedziałem sobie "hej stary dlaczego by nie zacząć tłumaczyć tekstów z języka angielskiego na język polski i w ten sposób przyswajać nowe słówka i zwroty?" zamiast bezmyślnie wkuwać na blachę jakieś idiotyczne materiały szkolne.

Twoje rady bardzo mi pomogły i wzorowałem się na nich, a zwłaszcza to jak mówiłeś o tym, aby uczyć sie bez zbędnego stresu i w sposób sprawiający przyjemność:) W Twoim przypadku była to książka u mnie jest to muzyka:) Choć również bardzo lubię czytać, nie zdobyłem sie jeszcze na odwagę aby "zmierzyć sie" z książką:-) Wkrótce mam zamiar to zmienić.

ps.
David, uważam Ciebie za debeściaka (słowo debeściak- od angielskiego the best) lub jak to u nas na Górnym Śląsku mawiamy o kimś kto jest w porządku "swój chłop".
Swoją misją niesiesz niesamowite przesłanie motywacji dla takich jak ja raczkujących dopiero w świecie języków.

Z pozdrowieniami krzychu

Witam Serdecznie,

Ta sama historia u mnie. Czasem mam wrażenie, że te wszystkie podręczniki i reforma edukacji jest tak skonstruowana abyśmy nigdy się nie nauczyli żadnego z języków - THE SECRET COVENANT - taka mała teoria spisku. :)

Co prawda udało mi się podnieść poziom języka ang. aczkolwiek, przy każdej konwersacji gdzieś te zasady gramatyczne się walają po pokoju co spowalnia w bardzo dużym stopniu komunikatywność.

So what makes a good communicator?

Jak mówi jedna z piosenek Touch and Go - Ecoutez and Repetez! I wszystko.

Jednym z lepszych sposobów na naukę języka jest - I TO NIE JEST PROSTE OD RAZU OSTRZEGAM:

* nie uczenie się pojedynczych słów z tzw word banks.
* nie uczenie się jednej części mowy - tylko jak się uczymy nowego słówka, to poznajemy jego permutations - adj, noun, adv, verb.
* TA metoda jest Pana Prof. Krzyżanowskiego - bierzemy tekst po ang. -> tlumaczymy go na polski -> zostawiamy na 1-2 dni -> bierzemy ten sam tekst -> tłumaczymy go na ang i porównujemy z wersją orginalną -> początki będą MEGA trudne ale poźniej już coraz łatwiej.

Hope that helps!

Pozdrawiam

Dominik Sosen

Witaj, David!
Ja motywację do nauki języka znalazłam dopiero rok temu, gdy postanowiłam wyjechać do Stanów. Ale niewiarygodne, jak taka motywacja jest potrzebna i jakie w tym czasie zrobiłam postępy!
Cóż, powiem szczerze, że jestem wielką fanką literatury, a także sama trochę piszę. Dodając do tego angielski, wychodzi całkiem dobra metoda - tłumaczenie (z angielskiego na polski). Oprócz codziennych zajęć, każdego dnia poświęcałam 1-2 godziny na tłumaczenie i w taki oto sposób po pół roku mam własne, świeżutkie i jak najbardziej odpowiednie tłumaczenie pierwszej części Zmierzchu (pokazałam nauczycielce angielskiego - sprawdziła - potwierdziła) ;-) Dlatego uważam, że każdy powinien tworzyć własną metodę w zależności od osobowości i upodobań! Do tego wszystkie dochodziła w moim przypadku zwykła nauka w szkole, powtarzanie słówek i gramatyki, a również jedna tygodniowo godzina zajęć z mówienia w języku angielskim (również z moją świetną nauczycielką angielskiego :) ). Efekty są jak najbardziej satysfakcjonujące!
Pozdrawiam! ;-)

Czesc David:)

Przepraszam,ze zajelo mi to tyle czasu,ale nie moglem wczesniej.
Moja historia z jezykiem jest skomplikowana.
Jako mlody chlopak lubilem jezyk angielski,bo kojarzyl mi sie z bohaterami westernow i innych filmow from USA.
Moja nauka polegala na sluchaniu i powtarzaniu tego co slyszalem odnosnie danej sytuacji z ktora sobie dane zdanie lub wyraz kojarzylem.Nastepnie staralem sie szukac w roznych zrodlach poprawnej gramatyki.
W szkole mialem kontakt z jezykiem niemieckim i w tej wlasnie chwili jestem w Niemczech i chcac nie chcac musze sie go uczyc.
W szkole rowniez uczylem sie rosyjskiego i widze ze teraz tez mi sie przydaje bo pracuje z wieloma rosjanami.Zreszta bedac wczesniej krotko w Anglii,bywaly sytuacje,ze ludzie ktorzy przybyli ze wschodu nie potrafili mowic po angielsku,tak ze musialem z nimi porozumiewac sie po rosyjsku.
Akurat byli to obywatele Lotwy,ale uczyli sie rosyjskiego od dziecka.
Pamietam,ze przebwajac w Anglii musialem sobie sam radzic w wielu sytuacjach w urzedach i to mi pomoglo.
Ale wiem,ze potrzebuje wiecej by sie angielskiego dobrze nauczyc.
Brak kontaktu z jezykiem to cofanie sie.
Dziekuje i pozdrawiam serdecznie David.
Podoba mi sie Twoja fascynacja nauka jezykow,ktora zarazasz innych.
Adrian